Ο παρασιτισμός ως μορφή ύπαρξης προέκυψε στη Γη για πολύ καιρό, ξεκινώντας από την αρχαία πρωτόζωα και τους μονοκύτταρους μικροοργανισμούς. Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει διάφορα παράσιτα από την αρχή της ύπαρξής της, αλλά πάνω από τις χιλιετίες της συγκατοίκησης, τα παράσιτα δεν έχουν γίνει "πιο έξυπνα" και πιο τέλεια για τους προγόνους τους. Τα παράσιτα μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία, μέχρι την ανάπτυξη σοβαρής αναπηρίας ή θανάτου. Αλλά με την αναφορά της λέξης "παράσιτο", όλοι βασικά σκέφτονται για τα σκουλήκια, αν και αυτός ο όρος είναι πολύ ευρύτερος. Θα συζητήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες τα παράσιτα.
Παράσιτα: Ποιοι είναι;
Τα παράσιτα είναι μονοκύτταροι ή πολυκύτταροι οργανισμοί που ζουν στο σώμα του ιδιοκτήτη τους ή μέσα σε αυτό (στις κοιλότητες του σώματος ή των κυττάρων). Είναι συνήθως πολύ μικρότερα σε μέγεθος από τους εκπροσώπους των αρπακτικών της πανίδας, έχουν την ικανότητα να πολλαπλασιάζονται γρήγορα και να επιβιώσουν σε σοβαρές συνθήκες. Τρώνε εις βάρος του ιδιοκτήτη τους, προκαλώντας ζημιά. Με αυτό, διαφέρουν από τους συμβιόνους - οργανισμούς που ζουν μέσα στον ιδιοκτήτη τους και τον ωφελούν.
Πολλά από τα παράσιτα, εκτός από τους ίδιους, είναι επίσης σε θέση να μεταδίδουν επικίνδυνες ασθένειες. Παραδείγματα είναι τα κουνούπια που φέρουν ελονοσία και τσιμπούρια που φέρουν τσιμπούρια -εγκεφαλίτιδα και βαρκρίωση.
Τα μεγέθη των παρασίτων διαφέρουν σημαντικά - από το μικροσκοπικό, το οποίο μπορεί να παρατηρηθεί μόνο σε μικροσκόπιο, σε σκουλήκια, φθάνοντας σε μήκος έως και 10 m ή περισσότερο. Τα παράσιτα χρησιμοποιούν διάφορους πόρους του ιδιοκτήτη - αυτοί είναι υδατάνθρακες ή πρωτεΐνες, λίπη, καθώς και μέταλλα ή βιταμίνες για να αναπτυχθούν και να αναπτυχθούν. Στο ανθρώπινο σώμα, το παράσιτο μπορεί να περάσει ένα ή όλα τα στάδια του κύκλου ζωής - ενδιάμεσο ή τελικό. Οι εκδηλώσεις των μολυσμένων θα εξαρτηθούν από αυτό.
Τα περισσότερα από τα παράσιτα έχουν μικροσκοπικά μεγέθη, είναι δύσκολο να ανιχνευθούν. Αλλά ορισμένοι τύποι παρασιτικών σκουληκιών μπορούν να σχηματίσουν κύστεις σε μέγεθος στο κεφάλι του παιδιού ή να φτάσουν σε διάφορα μέτρα.
Ποικιλίες παρασιτισμού
Διάφοροι τύποι παρασιτισμού διακρίνονται. Εξαρτώνται από το βιότοπο του παρασίτου στο ανθρώπινο σώμα:
Endoparasites. Ζουν μέσα στο σώμα των ιδιοκτητών, οι τυπικοί εκπρόσωποι είναι ελμίνθοι (ή σκουλήκια). Μπορούν να ζήσουν στα έντερα, στις κοιλότητες του σώματος. Τα ενδοκυτταρικά ή ενδοκυτταρικά παράσιτα επηρεάζουν αντίστοιχα ορισμένους ιστούς του σώματος. Αυτά περιλαμβάνουν βακτήρια, μύκητες, ιούς και πρωτόζωα.
Για να εξαπλωθούν ενδοπαρασίτες, απαιτούνται ειδικές συνθήκες και μερικές φορές μεταφορείς. Οι οργανισμοί που τους φέρνουν στα συνεχή τους ενδιαιτήματα. Για παράδειγμα, για την ελονοσία ένας μεταφορέας θα είναι ένα κουνούπι.
Exoparasites. Αυτοί οι οργανισμοί ζουν στην επιφάνεια του σώματος του ιδιοκτήτη, τρώγοντας τα βιολογικά μέσα του για τσιμπήματα. Οι τυπικοί εκπρόσωποι είναι ψείρες, ψύλλοι, κουνούπια, τσιμπούρια.
Epiparasites. Παραθυμευτούν σε άλλα παράσιτα σχηματίζοντας υπερ-παρασιτισμό. Έτσι, οι ψύλλοι που τροφοδοτούν το αίμα των ζώων ή των ανθρώπων έχουν πρωτόζωα στα έντερα - τα παράσιτα που ζουν ήδη στο σώμα των ίδιων των εντόμων.
Τύποι ανθρώπινων παρασίτων
Αν και οι ιοί, οι μύκητες και τα βακτήρια βλάπτουν επίσης ένα άτομο στο σώμα του, θεωρούνται ξεχωριστά ως παθογόνα μολυσματικών ασθενειών. Τα αληθινά παράσιτα των ανθρώπων περιλαμβάνουν:
Πρωτόζωα. Αυτοί είναι μονοκύτταροι οργανισμοί που μπορούν να μοιραστούν μόνο τους ιδιοκτήτες μέσα στο σώμα. Παραδείγματα είναι μια δυσεντερία αμοιβάδα, η ελονοσία πλασμοδίου ή χλαμύδια.
Helminths. Αυτά είναι παρασιτικά σκουλήκια διαφορετικών τύπων - επίπεδη, ταινία, στρογγυλά και άλλα.
Παράσιτα έντομα. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει ψείρες, ψύλλους, τσιμπούρια, κουνούπια.
Πώς εκδηλώνεται μια παρασιτική λοίμωξη;
Ένα από τα δυσάρεστα γεγονότα είναι ότι δεν έχουν όλες οι παρασιτικές λοιμώξεις που έχουν τυπικά συμπτώματα. Έτσι, εάν τα τσιμπήματα των εντόμων και οι ψείρες είναι σχετικά απλά, τότε δεν είναι πάντοτε δυνατό να προσδιοριστεί η παρουσία σκουληκιών ή πρωτόζωων χωρίς ειδικές αναλύσεις. Μερικές φορές οι εκδηλώσεις μοιάζουν με βρογχίτιδα ή πνευμονία, ορμονική ανισορροπία, αλλεργίες ή δηλητηρίαση από τρόφιμα. Ορισμένα παράσιτα, επικαλυμμένα στα έντερα ή στην κοιλιακή κοιλότητα, προκαλούν κοιλιακό πόνο, υποβταμίνη ή χολοκυστίτιδα. Μεταξύ των πιο τυπικών συμπτωμάτων, οι ειδικοί διακρίνουν:
- Εξανθήματα στο δέρμα, κηλίδες, φυσαλίδες, κνησμό ή μώλωπες.
- Αυξάνοντας την όρεξη ή την καταστολή της, την απώλεια βάρους.
- Διάρροια και έμετος, διάφοροι τύποι κοιλιακού πόνου.
- Αναιμία (μείωση του επιπέδου αιμοσφαιρίνης ή ερυθρών αιμοσφαιρίων).
- Διαταραχές ύπνου - Αϋπνία ή σοβαρή υπνηλία.
- Πόνος των αρθρώσεων, των μυών, του δέρματος.
- Αλλεργικές αντιδράσεις που δεν υπήρχαν πριν.
- Γενική κακουχία, αδυναμία, ευερεθιστότητα.
- Περιοδικές θερμοκρασίες μέχρι υψηλό αριθμό ή σταθερό πυρετό υποκειμένου.
Ωστόσο, αυτές οι ίδιες εκδηλώσεις είναι τυπικές για πολλές άλλες μη παρασριτικές ασθένειες, επομένως, η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιώσει την ανίχνευση του ίδιου του παρασίτου, τα αυγά ή τα αντισώματα του σε αυτό στο αίμα.
Σπουδαίος! Συχνά δεν υπάρχουν συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να συμβούν μετά από άγχος ή μόλυνση, με τη διάδοση των παρασίτων στην "κρίσιμη μάζα". Εν τω μεταξύ, πολλές παρασιτικές ασθένειες είναι μολυσματικές, και ένα άτομο, χωρίς να υποψιάζεται, μολύνει άλλους. Αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό εάν παραμελήσετε τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
Πώς εξαπλώνονται τα παράσιτα;
Ανάλογα με τον τύπο του παρασίτου, οι διαδρομές της εξάπλωσής του μπορεί να διαφέρουν. Η μετάδοση του απλούστερου, που ζει στα έντερα ενός ατόμου, σε ένα άλλο άτομο, κατά κανόνα, εμφανίζεται η πορεία των κοπράνων (για παράδειγμα, μέσω μολυσμένων τροφίμων ή νερού), με στενές επαφές από ανθρώπους σε ένα άτομο. Το πιο απλό, που ζει στο αίμα ή στους ιστούς των ανθρώπων, μεταδίδονται σε άλλους ανθρώπους μέσω εντόμων (για παράδειγμα, μέσω δάγκωμα κουνουπιών ή αμμώδους μύγας).
Πολλοί ελμίνθοι στην ενηλικίωση δεν μπορούν να πολλαπλασιάσουν τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι τελικοί κύριοι - οι ενήλικες ζουν σε αυτούς, ή ενδιάμεσες - οι προνύμφες ζουν σε αυτά. Τα αυγά ή οι προνύμφες μεταδίδονται από βρώμικα χέρια, μολυσμένα τρόφιμα ή νερό, σωματίδια σκόνης που ανυψώνονται στον αέρα. Επιπλέον, τα παράσιτα μπορούν να πέσουν με μολυσμένα ψάρια, κρέας και ένα πουλί όπου οι προνύμφες διαδίδονται.
Ectoparasites - Οι ψείρες και η ψώρα, μεταδίδονται με επαφή με επικοινωνία και στενές επαφές με μολυσμένα παιδιά ή ενήλικες. Τα αρθρόποδα είναι σημαντικά όχι μόνο ως προκλογούς των ασθενειών από μόνα τους, αλλά ακόμη πιο σημαντικοί ως φορείς σοβαρών ασθενειών - ελονοσία, τυφοειδής εξάνθημα, τσιμπούρι -εγκεφαλίτιδα κ.λπ.
Οι παρασιτικές λοιμώξεις προκαλούν τεράστιο αριθμό ασθενειών τόσο στις τροπικές όσο και στις υποτροπικές, καθώς και σε ένα πιο μέτριο κλίμα. Από όλες τις παρασιτικές ασθένειες, η ελονοσία είναι η αιτία των περισσότερων θανάτων στον κόσμο. Περίπου 660.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από την ελονοσία, τα περισσότερα από τα οποία είναι μικρά παιδιά.
Πώς να εντοπίσετε τα παράσιτα;
Φυσικά, εάν πρόκειται για ψείρες, ψώρα, ψώρα ή πινάκια που βρίσκουν οι γονείς στο δοχείο του μωρού - η διάγνωση είναι ήδη σαφής, πρέπει να αντιμετωπίζετε μόνο. Αλλά τα περισσότερα παράσιτα πρέπει πρώτα να εντοπιστούν, να καθορίσετε ακριβώς ποιος είναι, και μόνο τότε για να επιλέξετε μια θεραπεία που θα είναι αποτελεσματική και ασφαλής.
Διάφοροι τύποι εργαστηριακών εξετάσεων διατίθενται σήμερα για τη διάγνωση παρασιτικών ασθενειών. Ο τύπος της μελέτης που θα συνταγογραφηθεί από τον θεράποντα γιατρό εξαρτάται από τα συμπτώματα και τις καταγγελίες σας, οποιεσδήποτε άλλες ασθένειες που μπορείτε να έχετε και το ιστορικό σας σε ταξίδια στο εξωτερικό ή σε όλη τη χώρα. Η διάγνωση μπορεί να είναι περίπλοκη, οπότε ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει όχι μόνο τις δοκιμές, αλλά και τις πρόσθετες διαδικασίες. Μια λίστα με μερικές συχνά χρησιμοποιούμενες δοκιμές που μπορεί να συνταγογραφηθεί ένας γιατρός κατά τη διάγνωση των παρασίτων:
Μελέτη των περιττωμάτων για την ανίχνευση των παρασίτων ή των αυγών τους. Η ανάλυση χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό παρασίτων που προκαλούν διάρροια, υγρά ή υδατικά κόπρανα, κράμπες στομάχου, μετεωρισμό και άλλες ασθένειες της κοιλιακής κοιλότητας. Συνιστάται να εξερευνήσετε τρία ή περισσότερα δείγματα κοπράνων που συλλέχθηκαν σε μερικές ημέρες.
Δοκιμές αίματος για αντισώματα σε παράσιτα, δοκιμές ούρων, καλλιέργειες αίματος και μερικές άλλες δοκιμές ανάλογα με την εικαζόμενη διάγνωση. Μερικοί, αλλά όχι όλοι, παρασιτικές λοιμώξεις μπορούν να βρεθούν κατά την ανάλυση του αίματός σας. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, το αίμα θα εξεταστεί για μια συγκεκριμένη παρασιτική λοίμωξη. Δεν υπάρχει δοκιμή αίματος που να καθορίζει όλες τις παρασιτικές λοιμώξεις. Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει δύο κύριους τύπους εξετάσεων αίματος:
Ορρολογία. Αυτή η δοκιμή χρησιμοποιείται για την αναζήτηση αντισωμάτων ή αντιγόνων παρασίτων που παράγονται όταν το σώμα μολύνεται από παράσιτο και το ανοσοποιητικό σύστημα προσπαθεί να καταπολεμήσει τους εισβολείς.
Επίχρισμα αίματος. Αυτή η δοκιμή χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό παρασίτων που βρίσκονται στο αίμα. Κοιτάζοντας ένα επίχρισμα αίματος κάτω από ένα μικροσκόπιο, είναι δυνατόν να διαγνώσουμε παρασιτικές ασθένειες, όπως η φρεγίνωση, η ελονοσία ή η βαμουσίωση. Αυτή η δοκιμή διεξάγεται τοποθετώντας σταγόνες αίματος στο θέμα ενός μικροσκοπίου. Στη συνέχεια, το γυαλί αντικειμένου είναι βαμμένο και εξετάζεται με μικροσκόπιο.
Εκτός από τις δοκιμές, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει άλλες μελέτες. Η ενδοσκόπηση χρησιμοποιείται για την ανίχνευση παρασίτων που προκαλούν διάρροια, υγρά ή υδατικά κόπρανα, κοιλιακές κράμπες, μετεωρισμό και άλλα συμπτώματα από την κοιλιακή κοιλότητα. Χρησιμοποιείται όταν η μελέτη του σκαμνιού δεν αποκαλύπτει την αιτία της διάρροιας σας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο στόμα (ενδοσκόπηση) ή στο ορθό (κολονοσκόπηση), εισάγεται ένας σωλήνας με κάμερα και οπίσθιο φωτισμό έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να εξετάσει τα έντερα. Αυτή η δοκιμή αναζητά παράσιτα ή άλλες ανωμαλίες που μπορούν να προκαλέσουν δυσάρεστα συμπτώματα.
Εικόνες ακτίνων Χ, απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI), υπολογισμένη αξονική τομογραφία (KAT). Αυτές οι δοκιμές χρησιμοποιούνται για την αναζήτηση ορισμένων παρασιτικών ασθενειών που μπορούν να προκαλέσουν όργανα.
Πώς να αντιμετωπίσετε;
Όταν η ακριβής διάγνωση είναι γνωστή, είναι ήδη ευκολότερο να επιλέξετε τη θεραπεία. Σχεδόν όλες οι παρασιτικές ασθένειες θεραπεύονται σήμερα. Ωστόσο, η θεραπεία της ελμινθίας είναι πολλαπλών σταδίων και θα πάρει χρόνο από τον ασθενή.
Στο πρώτο στάδιο, το σώμα πρέπει να προετοιμάζεται και να καθαρίζεται από συσσωρευμένες τοξίνες. Ο ασθενής έχει συνταγογραφηθεί sorbents. Ο καθαρισμός του σώματος των τοξινών διαρκεί τουλάχιστον πέντε ημέρες.
Στο δεύτερο στάδιο, οι ανθελμινθικοί παράγοντες συνταγογραφούνται στον ασθενή. Είναι καλύτερο εάν το φάρμακο έχει επιλεγεί μεμονωμένα για ένα συγκεκριμένο είδος παρασίτου. Η θεραπεία πραγματοποιείται σε δύο μαθήματα. Η πρώτη πορεία θα σκοτώσει τους ενήλικες των ελμινών στο ανθρώπινο σώμα. Μετά από 10-14 ημέρες, τα ενήλικα σκουλήκια θα αντικατασταθούν από νέες που θα εκκολάπτονται από τα αυγά. Το δεύτερο μάθημα θα σκοτώσει νέα άτομα.
Στο τρίτο στάδιο, αποκαθίσταται το πεπτικό σύστημα, το ήπαρ και το ανοσοποιητικό σύστημα. Ο ασθενής έχει συνταγογραφηθεί μια πορεία sorbents και μετά τη λήψη ναρκωτικών που βοηθούν στην πεπτική οδό. Οι πολυβιταμίνες προστίθενται ταυτόχρονα.
Μερικές φορές η ασθένεια μπορεί να ξεκινήσει ή να έχει ειδική μορφή, η οποία απαιτεί χειρουργική παρέμβαση. Έτσι, για παράδειγμα, παρουσία εχινοκοκκικών κύστεων στο ήπαρ, στα νεφρά ή στους πνεύμονες, μόνο η απομάκρυνσή τους θα βοηθήσει.
Ολόκληρη η πορεία θεραπείας, τα φάρμακα και άλλες διαδικασίες επιλέγεται από τον γιατρό, με βάση τη διάγνωση, την ηλικία και το βάρος του ασθενούς.